dag 359
Dolik was vandaag zo vrolik aan ’t verdwalen dat ik de radio heb uitgezet totdat het alsmaar stiller werd in huis. En ergens in een woestijnland kom ik haar opnieuw tegen, langs oneffen paden vertelt ze haar verhaal. ‘Dool ik, dan verdwaal ik, maar ik weet de weg terug.’ In haar hand mengt zij het goud van zand met kleuren avondrood. Haar stem zingt hoog en schril door mijn herinnering. Een regenbui barst los en spoelt de ziel weer schoon, schept ruimte, net als vergeving.
E&A 4 augustus 2012
Zomerstorm 